خنج

شهرستان خُنج یکی از شهرستانهای استان فارس ایران است. مرکز این شهرستان، شهر خنج است. خنج شهرستان خنج با مرکزیت شهر خنج ((شهری باستانی)) که نام آن در روزگار باستان «هُنگ» یا «خُنگ» بوده‌است که همان واژه در گذر زمان تبدیل به خُنج گشته‌است. مرکز شهر خنج (میدان پاسداران) در ۲۷٫۸۹۰۷۸۷ درجه عرض شرقی و۵۳٫۴۳۷۴۵۷ درجه طول شمالی [۱] قرار دارد.این شهرستان با وسعت بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر مربع و ۶۰۰۰۰ نفر جمعیت و شرکت نوشابه سازی خنج نوشینه، موزائیک سازی ،۲کارخانه سنگ شکن، سده گاز خنج، کارخانه خوراک دام، کارخانه قند خنج، نیروگاه ۱۰۰۰مگاواتی در دست ساخت و۲۵۰۰ هکتار نخلیات،۳۰۰هکتار مرکباتو۱۸رشته قنات، بیش از۱۱۰۰ حلقه چاه و ۲۶ شهید در جنوب ایران و استان فارس قرار دارد که از منابع عظیم گاز برخوردار است . ارتفاع شهر خنج از سطح دریا۱۰۴۴ متر است. فاصله‌اش (مصافت به طور مستقیم)با خلیج فارس ۱۱۰ کیلومتر، با شیراز ۲۰۰کیلومترمی‌باشد. خنج دارای بیش از ۲۰۰۰ سال دیرینگی و دهها اثر گرانسنگ باستانی از روزگار هخامنشی و ساسانی است. هُنگ در فارسی باستان به معنای گوشه و بیغوله بوده‌است. این نام در این موضوع بازتاب می‌یابد که خنج همواره دارای خانقاه‌ها و گوشه نشینان زیادی بوده‌است. «ناحیه خنج» از قریه بغرد تا کوره پانزده فرسخ، وعرض آن از تنگ باد تا چاه مینا ۹ فرسخ است. بلوک جرمشت از ناحیه خنج به لطافت هوا وفراوانی شکار مشهور است. خنج را در اصل «خُنگ» یا «هُنگ» به ضم خاء وسکون نون کاف فارسی به معنی کَُنج و گوشه نوشته شده‌است. در قدیم شهر خنج دارای شش هزار خانه مسکونی بوده‌است. همچنین دارای مساجد، کاروانسرا، مدارس، حمام‌ها، عمارت خیریه بوده‌است. از صحن جامعش و گچ بری رواق آن توصیف زیادی شده‌است. خنج در حدود ۱ یا ۲ قرن پیش حدود ۲۰۰۰۰۰نفر جمعیت داشته که متاسفانه این جمعیت در پی بیماریهایی که در نظر مردم آن زمان (دَردهِ) به معنای دردی مبهم که درواقع همان سرخک امروزی است و عواملی از جمله جنگ‌ها و نا امنیها از ۲۰۰۰۰۰ به ۲۰۰ نفر می‌رسد، تعداد انبوه گورستانهای بسیار قدیمی و قبرهایی که فقط چند سنگ به دور آن قرار دارد گویای این موضوع می‌باشد، تعداد زیادی از این جمعیت که در صد زیادی از آنان کودکان و نوجوانان بوده‌اند بر اثر بیماری مذکور از جمعیت خنج کاسته شده و تعداد اندکی از آنان به منظور دور شدن از جنگ و درگیری به چند کیلومتری جنوب مشهد نقل مکان کرده‌اند که امروزه ده کوچکی به نام خنح و با همان لحجه خنجی در آن جا قرار دارد. بناهای زیر ازجمله بناهای ثبت شده در آثار باستانی استان فارس می‌باشد که قدمت آنها به قرن هفتم هجری می‌رسد(بیش از۷۰۰سال) ۱_مقبره شیخ حاجی محمد. ۲_مقبره کاکا مخرالدین(واقع در مسجد کاکا فخر الدین). ۳_مقبره شیخ شعیب خنجی. ۴_مقبره شیخ عفیف الدین وشیخ قاضی حسن که در یک مکان هستند. ۵_سر درمسجد جامع ساخته شده از سنگ و ملات آن زمان که الان به صورت دو ستون بزرگ و بلند در مسجد جامع قرار دارد. ۶_منار دانیال که نیمی از آن طی سالهای اخیر فرو ریخته‌است و قدمت آن به بیش از ۸۰۰ سال نیز می‌رسد. ۷_آتشکده محلچه (قبل از ورود اسلام). ۸_آتشکده کاریان(قبل از ورود اسلام). در مقبره شیخ حاجی محمد سنگهایی قدمتی در ابعاد مختلف وجود دارد که بر روی آنها آیاتی از قرآن کریم با خطی که با خط امروزی متفاوت و به راحتی قابل خواندن نیست اما بسیار مرتب، حک شده‌است شهر خنج، بر اساس سرشماری رسمی سال ۱۳۸۵، تعداد ۳۹٬۹۷۸ نفر و کل شهرستان خنج، ۵۹۰۰۰ جمعیت داشته‌است.